دزدان دریایی کاراییب

خیلی از برنامه‌هایی که من استفاده می‌کنم پولی هستند ولی من پولی برای استفاده از آن‌ها نپرداخته‌ام. البته خوش‌بختانه ویندوزی که بر روی laptop من ریخته شده است از اول روی‌اش بوده و دزدی نیست. اما بیش‌تر برنامه‌هایی که ما ایرانی‌ها استفاده می‌کنیم دزدی هستند چون پولی هستند و ما پول‌شان را نپرداخته‌ایم. شاید یکی از دلایلی که ما به‌راحتی دست به چنین کاری می‌زنیم این باشد که کشور ما عضو سازمان تجارت جهانی نیست که این هم دلیل موجهی برای دزدی نمی‌باشد. نکته‌ای که در مورد نرم‌افزارها، کتاب‌ها و کلّن کالاهای خارجی وجود دارد این است که این کالاها برای خود آن‌ها ارزان هستند اما برای مردم کشوری که اقتصادش مانند پرچم کشورش است و با وزش باد به این ور و آن‌ور می‌رود خیلی گران هستند. مثلن یک کتاب معمولی را در نظر بگیرید. یک کتاب معمولی در کشوری مانند آمریکا قیمتی بین ۲۰ تا ۵۰ دلار دارد. اما پرداخت چنین هزینه‌ای برای یک کتاب برای من ایرانی خیلی گران تمام می‌شود. اما برای یک آمریکایی یا اروپایی که درآمد معمول‌اش در سال، دست‌کم [پنجاه‌هزار] دلار است پرداخت پنجاه دلار برای یک کتاب نمی‌تواند خیلی گران تمام شود. بنابراین ما ایرانی‌ها سه راه بیش‌تر پیش روی‌مان نیست. یا باید هر کتاب یا نرم‌افزاری را که نیاز داریم بخریم که در توان‌مان نیست، یا باید آن را بدزدیم که به‌خوبی در توان‌مان است ولی احتمالن کار خوبی نیست، و راه سوم هم این است که از نرم‌افزارهای متن‌باز استفاده کنیم که رایگان هستند. گزینه‌ای که انتخاب می‌کنیم به خودمان ربط دارد، اما نتیجه‌ی آن بر کل جامعه اثر می‌گذارد.

به‌تر است راه دوری نرویم. یکی از دوستان من که که خیلی به صدای آقای شجریان علاقه دارد و خیلی هم به اخلاق پای‌بند است تمام آلبوم‌های ایشان را از اینترنت داونلود کرده است. وقتی از او می‌پرسم چرا آلبوم‌ها را نمی‌خری می‌گوید چون برای‌ام گران تمام می‌شود.

یک نفر می‌گفت به‌محض این‌که ایران به عضویت سازمان تجارت جهانی درآید، اولین کاری که شرکت مایکروسافت می‌کند این است که پول تمام ویندوزهایی که تا به‌حال توسط ایرانی‌ها دزدیده شده است را خیلی راحت از پول صادرات نفت و گازمان برمی‌دارد. من هم فکر می‌کنم صددرصد چنین اتفاقی خواهد افتاد. بماند که چندین هزار شرکت دیگر هم طلب پول‌شان را خواهند کرد. در آن هنگام فکرش را بکنید که چه ضربه‌ی مهلکی به اقتصاد ایران وارد خواهد شد. من فکر می‌کنم هنگامی که کشورمان به سازمان تجارت جهانی پیوست باید خیلی سریع از خارجی‌ها عذرخواهی کنیم و ضمن این‌که دست‌مان را جلوی صورت‌مان می‌گیریم باید از آن‌ها بخواهیم که ما را ببخشند و به آن‌ها قول بدهیم که دیگر دزدی نمی‌کنیم. شاید با این‌کار آن‌ها ما را ببخشند.