عشق با دوست داشتن فرق دارد. شما نمي‌توانيد ادعا كنيد كسي جز پدر و مادر و ساير بستگان درجه يك‌تان را دوست داريد. عشق با خودخواهي همراه است و نتيجه‌اي جز تملك ندارد. اجازه مي‌دهي مرد تو باشم؟ مي‌شود مال تو باشم؟ امكانش هست مال من باشي؟! اما در دوست داشتن، وجود انسان بي‌معنا مي‌شود. شما ديگر نه وجود داريد و نه ديگر به خود اجازه مي‌دهيد كساني كه دوست‌شان داريد را به اموال و داراييهاي خود اضافه كنيد.
هر چي فكر كردم دلم نيومد اين متن زيبا و سليس رو كه در تابلو اعلانات زده بودند براي شما ننويسم. بخوانيد و لذت ببريد:
"سلام عليكم
همانگونه كه مستحضر مي‌باشيد استفاده از گيرنده‌هاي ماهواره برابر قوانين موجود خلاف مي‌باشد.
لذا از ساكنين محترم درخواست مي‌شود سريعاً نسبت به جمع‌آوري گيرنده‌هاي ماهواره از روي پشت‌بام و تراس ساختمان اقدام نمايند و از نصب هرگونه ديش كه عواقب بعدي را در بر دارد و از هيئت مديره طي نامه شماره ... خواسته شده كه نسبت به جمع‌آوري ديش‌ها اقدام نمايند ساكنان محترم همكاري لازم را خواهند نمود قبلاً از همكاري شما كمال تشكر را دارد."
شما از آخر متن بالا چيزي فهميديد؟!!
» چند روز پيش نيروي انتظامي زنگ خونه‌ي ما رو زده بود و گفته بود در رو بازكنيد مي‌خواهيم ماهواره‌ها رو جمع كنيم. مادر من هم در رو باز نكرده بود و گفته بود ما نداريم زنگ بقيه رو بزنيد اگر ماهواره داشتند خودشون در رو براتون باز مي‌كنند! :)
رفتیم سینما آفریقا برای دیدن [کافه ستاره]. بايد بگم كه خیلی فیلم قشنگی بود!
نوع داستان‌پردازي فيلم جوري بود كه صحنه‌هاي اصلي فيلم سه بار و هر بار از ديد سه شخصيت مختلف نمايش داده مي‌شد. براي همين، تصوراتي كه ممكن بود از يك صحنه‌ي فيلم در ذهن تماشاگر شكل گرفته باشه با ديدن همون صحنه از نگاه يك شخصيت ديگر داستان كاملا عوض مي‌شد! بعضي از صحنه‌هاي فيلم خيلي ناراحت‌كننده بود. مثل جايي كه [سالومه] آرزوهاي خودش رو بر روي كاغذ نقاشي كرده بود. امامزاده‌اي وسط يك جزيره، جزيره‌اي وسط دريا...
بازي [رويا تيموريان] هم عالي بود. مخصوصا اداهايي كه جلوي آينه از خودش درمي‌آورد خيلي خنده‌دار بود.
آخر فيلم هم كه همه‌ش بزن برقص بود! كم مونده بود تماشاچي‌ها هم پا بشن و بين صندلي‌ها برقصند! :)
خوشحالم كه خاطره‌ي فيلم [به نام گوشي سامسونگ] از ذهنم پاك شد.
+ اين [افسانه] چرا پير نمي‌شه؟!
+ آهنگ "شونه به شونه مي‌رفتيم... من و تو تو جشن بارون..." (اثر استاد سياوش قميشي) هم كه دوبار و از دو ديدگاه مختلف در فيلم پخش شد خيلي چسبيد!
بیایید برای گناهانمان، شمعی روشن کنیم
گوسفندی قربانی و
نذری ادا کنیم
بیایید اگر که توانستیم
خدا را هم خریداری کنیم
از فاميلي نسبتن دور يك كتاب پيش من مونده. بايد براش بفرستم. قبل از فرستادن كتاب يك نگاهي بهش انداختم. خواستم تمام كتاب رو بخونم. اسمش بود "سفر يك روح". ترجمه بود. احساس كردم مطالب كتاب يك مقدار مشكل‌دار هستند. مثلا نوشته بود كه روح انسان بعد از مرگ تنها مي‌تونه چيزهايي رو تجربه كنه كه براش قابل تصور باشه و تنها چيزهايي براي يك روح قابل تصور هستند كه قبل از مرگ در زندگي تجربه شده باشند. مثلا روح شما بعد از مرگ تنها در صورتي مي‌تونه از خوردن يك سيب لذت ببره كه بتونه مزه‌ي اون رو تصور كنه و تنها در صورتي مي‌تونيد مزه‌ي سيب رو تصور كنيد كه قبلا در زندگي‌تون سيب خورده باشيد!
اين كتاب بيشتر شبيه تراوشات يك ذهن مريض بود تا تجربيات واقعي يك روح. خوندنش من رو ياد كتابي انداخت كه يكي از اين آخوندها نوشته بود. فكر كنم اسمش "سياحت غرب" بود. سياحت غرب هم چيزي جز ساختههاي يك ذهن مريض نبود.
اين آدم‌ها همه چيز رو خراب مي‌كنند!
سلام
حالم بد بود. ولی الان خوبم.
فکر کنم بعد از یک سال و یک ماه وبلاگ نویسی این اولین باریه که یک متن رو با سلام شروع می کنم!
خوب دیگه این هم مربوط می شه به اندازه ی شعورم.
اون آقایی که شعر بالای صفحه از ایشونه:
انقدر درگير زندگي روزمره شده‌ايم كه بعضي وقت‌ها به راحتي از كنار چيزهاي مهمي كه در اطراف‌مون وجود دارند عبور مي‌كنيم. مثلا همين چند روز پيش، تازه بعد از چندين سال متوجه تپه‌ي كوچكي شدم كه در نزديكي خونه‌مون وجود داره. در بالاي اين تپه يك خانقاه قديمي هست كه بعد از كمي پرس و جو متوجه شدم ساخت اون نزديك به پانصد سال پيش و به دستور شيخ محي‌الدين كبوترآبادي انجام شده. جالب اينجاست كه پايه‌هاي اين بنا به قدري محكم ساخته شده كه هنوز هم بعد از پانصد و اندي سال مورد استفاده‌ي صوفيان قرار مي‌گيره و هيچ اثري از تخريب يا ويرانگي در اون به چشم نمي‌خوره. شايد لازم باشه براي بعضي جوون‌ترها توضيح بدم كه اصلا خانقاه چي هست و تاريخچه‌ي اون به چه زماني بر مي‌گرده. خانقاه يا همان خانگاه در واقع به محلي گفته مي‌شه كه مشايخ و درويشان در اون به‌سر مي‌برند و عبادت مي‌كنند، يعني جايي‌كه صوفيان و سالكان جمع مي‌شن و با تشكيل مجلس ذكر و انس، به عبادت و رياضت مي‌پردازند. ساخت خانقاه از قرن چهارم هجري در كشورهاي اسلامي شروع شده و بيشتر به اين منظور بوده كه صوفيان و درويشان كه به سير و سياحت مي‌پرداختند در هر شهري جايي براي اقامت موقت داشته باشند. در اين خانقاه‌ها درويشان مسافر رو با روي خوش مي‌پذيرفتند و اون‌ها رو اطعام مي‌كردند. در ضمن در قديم به خانقاه خانجاه هم مي‌گفته‌اند كه كم كم و از اواخر قرن ششم اين واژه به فراموشي سپرده شده. در مورد شيخ محي‌الدين كبوترآبادي هم يك سري اطلاعاتي دارم كه بعدا اگر فرصتي دست داد در اختيار شما هم قرار مي‌دم تا بيشتر با نياكان خودتون آشنا بشيد. در مورد اتفاقاتي كه در اين خانقاه مي‌افته و اينكه چه كساني اين روزها به اون رفت و آمد مي‌كنند هم اگر دوست داشته باشيد كه مطمئن هستم نداريد بعدا بيشتر مي‌نويسم.
خبر پيروزي شگفت‌انگيز حزب‌ا... لبنان همه‌ي ايراني‌ها رو تا سرحد مرگ خوشحال كرد. هر كس به نوعي خوشحالي خودش رو ابراز مي‌كرد. شهردار تهران با رايگان كردن بليت مترو و اتوبوس و ضربه‌اي كه به اقتصاد اين دو شركت وارد كرد خوشحالي و حزب‌ا...ي بودن خودش رو نشون داد و ما هم [به نوعي] ديگر.
ظريفي مي‌گفت چه خوب است حالا كه به لطف خدا و همت سيد حسن نصرا... (كه سلام و درود خدا بر او باد) ارتش حزب‌ا... بر لشكر سرتاپا مسلح اسرائيل پيروز شده، ما هم استفاده از كالاهاي آمريكايي و اسرائيلي را تحريم كنيم تا كشورمان كاملا به حالت تعطيل درآيد و اينگونه همبستگي خودمان را با مردم مظلون لبنان كه همه چيزشان در اين جنگ به تعطيلي كشيده شده است را اعلام كنيم.
» گويند كه ساختمان پنتاگون در ده سال طراحي شد و ساخت آن دو سال به طول انجاميد.
يادم هست كه حدود يك ماه پس از آتش گرفتن سينما آزادي، نمايشگاهي از انواع ماكت‌هاي ارايه شده براي ساختمان جديد سينما برپا شده بود! فقط يك ماه! ساخت بنا هم كه بالاخره بعد از n سال همين چند وقت پيش آغاز شد.
+ توي اتاق بوي عطر پيچيده. چند روزه. از كجاست؟!
» آيا نمي‌بينيد بيشتر كساني كه در دريا غرق مي‌شوند قبل از خفه شدن بر اثر سكته‌ي قلبي جان مي‌سپارند؟ شما (جز عده‌ي قليلي) اهل تفكر نيستيد و هيچ نمي‌دانيد و در جهنم تا ابد باقي مي‌مانيد درحالي‌كه خداوند بر همه‌ي امور بينا و تواناست و البته مهربان است و بسيار هم توبه‌پذير.
» يه چيز جالب توي ديكشنري ديدم. نوشته اگر به كسي مي‌خواهيد بگوييد "بنشين" از عبارات زير استفاده كنيد:
sit down
have a seat
be seated (رسمي)
ولي هيچ‌وقت عبارت Sit رو به تنهايي به‌كار نبريد. چون Sit معمولا به سگ گفته مي‌شه!
همه‌ي اسرائيلي‌ها كه آدم‌هاي بدي نيستند. مي‌دونيد چرا؟ چون اگر شما هم توي اسرائيل و از يك پدر و مادر اسرائيلي به دنيا مي‌اومديد اونوقت به شما هم مي‌گفتند اسرائيلي. اونوقت شما هم آدم بدي مي‌شديد؟ نه ديگه، نمي‌شديد! (شايد هم مي‌شديد ولي ديگه ربطي به اسرائيلي بودن شما نداشت). يا مثلا خودمون رو در نظر بگيريد، ما تروريست هستيم؟ معلومه كه نيستيم، ولي از بدِ روزگار همه‌ي دنيا ما رو به عنوان تروريست مي‌شناسند. هميشه بايد حساب حكومت رو از مردم جدا كرد. اصلا خاصيت به حكومت رسيدن اينه كه خوي وحشي‌گري آدم بيدار مي‌شه و همه چيز رو به آتش مي‌كشه(كتاب قلعه‌ي حيوانات رو كه خوانده‌ايد؟). به نظر شما كساني كه اون بچه‌هاي معصوم رو توي روستاي قانا به اون طرز شنيع لت و پار كردند چه فرقي با من دارند؟! (فكر مي‌كنم بهتره اين سوال رو بدون جواب بگذارم! - ولي سوالم جدي بود).
يكي از خلبان‌هاي سالخورده‌ي نيروي هوايي رو توي مترو ديدم. كارت‌ش رو هم به من نشون داد، از همون‌هايي بود كه دوره ديده‌ي آمريكا بودند. ظاهرا هنوز هم كه بازنشسته شده هر ماه يك مبلغي از آمريكا براش فرستاده مي‌شه. خلاصه، مي‌گفت بعد از اينكه دوره‌ي من اونجا تموم شد يه جا دعوت به كار شدم. ولي ديدم اونجا جاي من نيست. گفتم چرا؟ گفت چون زندگي همه‌ش پول و زير شكم نيست كه! مهر و محبت و عاطفه هم هست! براي همين ماها خيلي نمي‌تونيم اونجا دوام بياريم. درسته كه از نظر نظم و سيستم و اين‌جور چيزها كارشون حرف نداره ولي از بقيه‌ي جهات بيشتر شبيه ديوونه خونه‌س! مي‌گفت مشكل اصلي كشور آمريكا بچه‌هاي بي‌سرپرسته. بچه‌هايي كه نه پدرشون معلومه كيه نه مادرشون! براي همين وقتي اين بچه‌ها بزرگ مي‌شن تنها جايي كه براشون وجود داره ارتشه! مي‌فرستندشون ارتش. اين كثافت كاري‌هايي هم كه مي‌بيني توي زندان‌هاي عراق و گوانتانامو انجام مي‌دن همين‌ها هستند كه انجام مي‌دن. آدم‌هاي زنازاده‌اي كه اصلا نمي‌دونند عاطفه چي هست؟!
همه‌ي اين‌ها رو گفتم كه بگم خدا رو شكر كه تاحالا شرايط كشتن كسي براي من فراهم نشده. اميدوارم بعدا هم فراهم نشه!
جنگ اصلا چيز خوبي نيست. ناسلامتي نسل ما نسل بچه‌هاييه كه با صداي بمب و گلوله بزرگ شديم، براي همين فهميدن اينكه قطع شدن ناگهاني برق و پخش آژير و شنيدن صداي گلوله‌هاي ضدهوايي چه ترسي تو دل بچه‌هاي شش-هفت ساله ايجاد مي‌كنه خيلي كار سختي نيست. همين الان كه دارم به اون روزها فكر مي‌كنم ته دلم خالي مي‌شه! خيلي از جنگ خاطره دارم. يه وقت ديگه اگر فرصت شد تعريف مي‌كنم.
الان مامي از اتاق رفت بيرون. بالاخره بعد از اينكه كلي گريه كردم موفق شد من رو بخوابونه. حالا با بابا نشستن و دارن تلويزيون تماشا مي‌كنن. ديگه حوصله‌ي گريه كردن ندارم. كف كردم از بس خوابيدم بابا! كم كم دارم قاطي مي‌كنمـــــــــــــا! از وقتي به دنيا اومدم تا حالا حتي يك دفعه هم بيرون نرفته‌ايم. اي واي مامي داره مي‌آد. خدا كنه نفهمه كه بيدارم وگرنه بازم بايد نيم ساعت لالايي گوش بدم تا خوابم ببره
اين خيلي خوبه:
لحظه‌ي باشكوهي كه همه منتظرش بودند فرا مي‌رسد. مجري مراسم، نام پيرمرد را صدا مي‌زند و او را فرا مي‌خواند. مردي فرتوت و كهنسال با موهاي سفيد و بلند و فر خورده و يك پيشاني فراخ، با لبخندي بر لب و خيلي آرام به سمت جايگاه پيش مي‌رود. تمام حاضرين بلند شده‌اند و تشويق مي‌كنند. برق كت و شلوار صاف و اتو كشيده‌ي پيرمرد بيش از همه چيز جلب توجه مي‌كند. آقاي وزير كمي خودش را جمع و جور مي‌كند ودرحالي‌كه سعي مي‌كند صاف بايستد، كلمات مؤدبانه‌اي را كه بارها تمرين كرده است دوباره در ذهنش مرور مي‌كند تا فراموشش نشود. حالا پيرمرد روبرويش ايستاده و به او نگاه مي‌كند. كلمات مؤدبانه همانگونه كه از قبل تمرين شده بودند از ذهن به دهان و از آن‌جا هم به فضا مي‌رسند و بعد هم به گوش و ذهن آقاي فرتوت - الگوي فرهنگي جامعه. لوح يادبود و سكهي طلا را دست به دست مي‌دهند تا در نهايت تقديم شود، اتفاقا همين‌طور هم مي‌شود. تنها يك ثانيه پس از اهداي لوح، آقاي وزير درحالي‌كه با دو دستش صورت خونين خود را محكم گرفته است بر روي زمين افتاده و به خود مي‌پيچد. صحنه‌ي آهسته‌ي ضربه‌ي ناگهاني كه پيرمرد با زانوي چپ خود به صورت آقاي وزير وارد كرده است از سه زاويه‌ي مختلف بر روي صفحه‌ي نمايش بزرگي كه در سالن تعبيه شده است پخش مي‌شود. موهاي سفيد و فرخورده و آويزان پيرمرد در هر سه صحنه، هم‌زمان با بالا آمدن زانوي چپش در هوا به رقص در مي‌آيند، خوب مشخص است. لحظه‌ي باشكوهي كه همه منتظرش بودند پايان مي‌يابد. آقاي وزير تنها براي اين خم شده بود تا بر دستان پيرمرد بوسه‌اي بزند.
يك آدم قدبلند و سبيلو كه موهاي جلوي سرش ريخته و بقيه موهاي فر خورده‌اش از دو طرف سر مثل شاخ بالا رفته، يعني آدمي كه صدايي كلفت و خشن داره و با يك شكم گنده و چيزهايي كه گفتم بيشتر شبيه قصاب‌ها هست تا خلبان‌ها، آدمي با چشم‌هاي نيمه باز و حشري، چه احساسي به شما دست مي‌ده اگر اين آدم حداقل روزي ده بار شما رو Honey صدا كنه؟!
