گرفتارِ روزِ باد
امروز صبح پیرزنِ جادوگری که دم در ورودی مترو نشسته بود یه دعایی برام کرد. بهم گفت «الاهی گرفتارِ روزِ باد نشی». با خودم فکر کردم منظورِ این جادوگر از روزِ باد چی بود؟ بعد خودم رو توی یه روستای متروک دیدم، زیر یک دیوارِ نیم فروریخته‌ی کاهگلی نشسته بودم و در حالی که سر در گریبان داشتم چون بید در باد بر خود می‌لرزیدم. بعد که رفتم سوار مترو شدم دو نفر مثل همیشه با هم دست به‌گریبان شدند و به هم فحشِ خواهر و مادر دادند. در همین حال یکی از آن میان فریاد می‌زد: «صلوات بکش!». من با خودم فکر کردم «صلوات کشیدن» دیگر چیست، و با تعجب به جادوگری که روبروی‌ام نشسته بود نگاه کردم. شنیده بودیم که به‌جای فاتحه خواندن می‌گفتند فاتحه فرستادن، شنیده بودیم که به‌جای اذان گفتن می‌گفتند اذان دادن، اما صلوات کشیدن دیگر خیلی جدید بود.
آیا ممکنه وسط زردآلو هسته‌ی هلو باشه؟ بله. من دیروز یک زردآلو خوردم که وسط‌اش هسته‌ی هلو بود. پس از کجا می‌شه فهمید یه هسته، هسته‌ی زردآلوئه یا هلو؟ برای این کار باید هسته‌ی زردآلو رو تعریف کنیم. ۱- هسته‌ی زردآلو هسته‌ایه که وقتی زردآلو می‌خوریم وسط‌اش پیدا می‌شه. اما این تعریف کامل نیست چون من دیروز زردآلویی خوردم که وسط‌اش هسته‌ی هلو بود. ۲- هسته‌ی زردآلو هسته‌ایه که اگر بکاریم‌اش درخت زردآلو در می‌آد. اما این تعریف هم کامل نیست چون ممکنه هسته‌ای رو که فکر می‌کنیم هسته‌ی زردآلوست بکاریم و هلو در بیاد. تعریف کامل‌تر باید از ترکیب این دو گزینه به‌دست بیاد: اگر یک زردآلو رو خوردید و هسته‌ای که وسط‌اش بود رو کاشتید و درخت زردآلو در اومد و زردآلوی اون درخت رو خوردید و وسط‌اش هسته‌ی زردآلو بود، معلوم می‌شه که اون هسته اولی هسته‌ی زردآلو بوده. این تعریف خیلی کامله اما کمی هم راستی‌آزمای‌اش سخته چون توی مرحله‌ی آخر برای این‌که بفهمید توی زردآلو هسته‌ی زردآلو هست یا نه باید بکاریدش و این چرخه تا آخر ادامه پیدا می‌کنه. اما جای نگرانی نیست. آدم بعد از این‌که یه مدت به این امر همت بگماره، کم‌کم شکلِ هسته‌ی زردآلو دست‌اش می‌آد. همین که قیافه‌اش رو ببینه می‌فهمه وسط هلو بوده یا زردآلو.
یه بار یه سیدی توی یه روستایی مُرده بود، براش یه سنگ قبر معمولی ساختند. سید دید این‌جوریه، یه شب به خوابِ تک‌تک اعضای ده رفت، هر پنج‌دقیقه یه نفر. نزدیک نماز صبح هم که شد رفت به خوابِ تک تکِ اعضای شورای اسلامی روستا که همه‌شون خواب مونده بودند برای نماز. اون‌جوری شد که فرداش همه با هم متفق‌القول حرکت کردند به سمت مزار با ضریحی که بر کول گرفته بودند و حمل می‌کردند و از کوه بالا می‌رفتند تا بر آرامگاهِ اون عزیزِ امامزاده‌ی از دست‌رفته نصب کنند. می‌خوام بگم احداث امامزاده خیلی هم هرکی‌هرکی و باری به هر جهت نیست. یه حساب کتابی داره دفتر دستکی داره. این‌طور نیست که فلون آقا از راه برسه بگه من سیدم من امام‌زاده‌ام ازش قبول کنند فوری سفارشِ ساختِ ضریح بدهند. بله، یه وقت هست یه سیدی از دنیا می‌ره و به خواب اهالی روستا می‌آد و خواب‌نما می‌کنه و کراماتی از خودش نشون می‌ده و بلخره یه جوری از نظر ثبوتی امامزاده بودنش مسجل می‌شه. اما این‌که شما نه بلدی به خواب کسی بری و نه معجزه‌ای تا حالا داشتی و نه دست رو سرِ کسی تا حالا کشیدی که شفا بگیره، بعد راست راست بیای بگی من امامزاده، این نشد که برادر من بلخره هر چیزی یه اصولی داره یه قواعدی داره.
امروز در شعبه‌ی رای‌گیری وقتی در صف ایستاده بودم اتفاق جالبی افتاد. دو تا بچه‌ی سه‌چهار ساله جلوی من ایستادند، یکی‌شون دنبال مامان‌اش می‌گشت. پسری که اسکوتر زیر پاش بود گفت: 
همه‌ی ما وظیفه داریم روی مغز و ذهن دور و بری‌هامون کار کنیم و اگر نمی‌خواهند رای بدهند هول‌شون بدیم به سمت رای دادن و اگر می‌خواهند به کسی غیر از روحانی رای بدهند هول‌شون بدهیم به سمت رای دادن به روحانی. عزیزانِ من! رای ندادن به روحانی معنی‌اش چیزی جز بازگشت به ویرانی‌های ناشی از تفکرات احمدی‌نژادی نیست. روحانی بهترین نیست، ولی فعلن بهترین گزینه است. همه‌ی ما در تبدیل رای‌های خاکستری به رای به روحانی نقش داریم. متاسفانه بنا به دلایل گوناگون از جمله کمبودِ حافظه‌ی تاریخی، وضعیت جامعه جوری نیست که خیال‌مون از دو دوره‌ای بودنِ روحانی راحت باشه. پس هر کدوم از ما حتا اگر نظرِ یک نفر از اطرافیان‌مون رو هم برای رای دادن به روحانی جلب کنیم کار مهمی انجام شده. امیدوارم در آخرین مناظره روحانی بتونه همه‌ی برگِ برنده‌هاش رو رو کنه و تعداد زیادی رای خاکستری برای خودش جمع کنه. و هم امیدوارم به سید محمد خاتمیِ عزیز که باز هم پیام بده و تکرار کنه که رای دادن به روحانی الان چه‌قدر اهمیت داره. خدایا این سرزمینِ زیبا رو از بلایا حفظ کن. آمین
یک بار در یکی از جاده‌ها یک تابلوی تبلیغاتی به‌مدت شش ماه و ده روز اجاره کردم. اما از آن‌جایی که به صاحب تابلو اعتماد نداشتم به او گفتم نصف پول اجاره را حالا می‌دهم، و باقی‌اش را بعد از شش ماه و ده روز وقتی که خواستی تبلیغ من را جمع‌آوری کنی به تو می‌پردازم. صاحب تابلو که مرد دانایی بود ابتدا شرط من را پذیرفت اما بعد کمی با خودش فکر کرد و گفت: «اگر بعد از شش ماه و ده روز باقی‌مانده‌ی اجاره‌ات را نپرداختی چه؟». من هم بعد از کمی درنگ و لختی اندیشیدن در پاسخ گفتم: «اشکالی ندارد، اگر باقی اجاره‌ات را ندادم تو هم تبلیغ مرا پایین نیاور». مرد به زیرکی من آفرین گفت و به ملازمان‌اش دستور داد تا پیدا شدن یک سرپناه مناسب، جایی برای خوابیدن و از میوه‌ها و خوراکی‌ها هر آنچه را که لازم دارم در اختیارم قرار دهند. 
دیروز اتفاق عجیبی برای من افتاد. داشتم با یه نفر حرف می‌زدم و چیزی در دست داشتم. یک لحظه فکر کردم چیزی که توی دست‌ام بود روی زمین افتاد. (اما این فکر اشتباه بود و اون چیز هنوز توی دست‌ام بود). وقتی خم شدم که که از روی زمین برش دارم، هم‌زمان اون شیء از دست‌ام رها شد و روی زمین افتاد. یعنی من برای برداشتن چیزی که هنوز روی زمین نیافتاده بود به طرف زمین خم شدم و خم شدن‌ام باعث شد که اون چیز روی زمین بیافته.
ما می‌خواهیم یه مغازه‌ی شیرینی‌فروشی بزنیم. توی این شیرینی‌فروشی قراره همه نوع شیرینی فروخته بشه جز شیرینی خامه‌ای. اسم مغازه رو هم می‌خواهیم بگذاریم خامه‌ای‌نی، تا همه بدونند شیرینی‌های ما خامه‌ای نی.
در دیدار با جمعی از ... حضور یافتند
همه در موردِ وجود یا عدمِ وجود خدا بحث می‌کنند
با سلام و درود بر خضر پیامبر، پیروان آن حضرت، منتظران بر حقش، شهیدان راهش، مریدان رکابش، و لعن بر حسودان مقامش، منکران پیامش و درخواست توبه برای گم کنندگانش، به کژرفتگانش، از راه جداشدگانش. باشد که به راه بازگردند.
خیلی از قوانین ساخته‌ی ذهن ما هستند و وجود ندارند
هر بالایی یه پایینی داره
