چنان كه داني
سلام
خوبيد؟
اين چند وقت كه غيب‌ام زده بود ممكنه با خودتون فكر كرده باشيد كه اين بيمار رواني، طبق عادت مالوف و طريق معروف، دوباره آدرس‌اش رو عوض كرده و رفته يك جاي ديگه داره وبلاگ مي‌نويسه. اما اين‌طوري نيست.
من الان فقط به يك دليلي كه فكر مي‌كنم جنبه‌ي اخلاقي داشته باشه -مي‌دونيد كه، من آخر اخلاق هستم، اصلن تركوندم اخلاق رو، ****** اين اخلاق رو- به خودم اجازه نمي‌دم وبلاگ بنويسم. شايد اين دليل فردا تموم بشه، شايد هفته‌ي ديگه، شايد يك ماه ديگه، يك سال ديگه،
شايد هم هيچ‌وقت تموم نشه (اين كه خيلي بده ديگه، بدبخت‌تر مي‌شم اين‌جوري)
حالا نه اين‌كه هيچي هم ننويسم، مگه مي‌شه چيزي ننوشت وقتي عادت كرده باشي؟ هر كاغذ پاره‌اي گير بيارم روش مي‌نويسم.
شما هم هر وقت دوست داشتيد [يادگاري] بخونيد تا وقتي برمي‌گردم.
الان داره بارون مي‌آد، هوا خيلي خوب و خنكه
من عاشق فصلي هستم كه توش به دنيا اومده‌ام، اما چه فايده، بهاري كه مي‌دوني حتمن بعدش پاييز مي‌آد به چه درد مي‌خوره؟
هميشه آخرين پيشنهاد به‌ترين پيشنهاده مگر اين‌كه پيشنهاد جديدي مطرح بشه. كه در اين صورت پيشنهاد قبلي آخرين پيشنهاد نبوده و در هيچ صورتي نمي‌تونسته به‌ترين پيشنهاد باشه. در واقع بايد گفت آخرين پيشنهاد هيچ‌وقت به‌ترين پيشنهاد نيست مگر اين‌كه پيشنهاد جديدي مطرح نشه.
براي [
مايل هستيم به يكي از سوال‌هايي كه در يكي از آف‌لاين‌ها توسط [
عشق، شكم، سرپناه
يه خلبان خوب هيچ‌وقت زير ابروش رو بر نمي‌داره
خب من الان نود و چـهــــــار ســالمه!
ظاهر اين جا كمي براي من و احتمالن براي خواننده‌هايي كه زمان بيش‌تري همراه بوده‌اند تكراري و خسته كننده شده. كار كردن با syntax جديد بلاگر هم كار راحتي نيست و حداقل يك روز كامل وقت آدم رو مي‌گيره. فكر مي‌كنم براي تنوع هم كه شده بهتره از يكي از قالب‌هاي آماده‌ي بلاگر استفاده كنم. خطوط دفتري كه در پس‌زمينه هستند رو هم حذف مي‌كنم. تا بعد چه شود.
