کتاب آسمانی

امروز صبح آیه‌ای از قرآن را دیدم که معنای آن برای‌ام جالب بود. با خود اندیشیدم چه خوب است که آن را با شما هم در میان بگذارم:

او كسى است كه اين كتاب (آسمانى) را بر تو نازل كرد، كه قسمتى از آن، آيات «محكم‏» (صريح و روشن) است; كه اساس اين كتاب مى‏باشند; (و هر گونه پيچيدگى در آيات ديگر، با مراجعه به اين‌ها، برطرف مى‏گردد) و قسمتى از آن، «متشابه‏» است (آياتى كه به خاطر بالا بودن سطح مطلب و جهات ديگر، در نگاه اول، احتمالات مختلفى در آن مى‌رود; ولى با توجه به آيات محكم، تفسير آن‌ها آشكار مى‏گردد) اما آن‌ها كه در قلوب‌شان انحراف است، به‌دنبال متشابهات‌اند، تا فتنه‏انگيزى كنند (و مردم را گمراه سازند); و تفسير (نادرستى) براى آن مى‏طلبند; در حالى كه تفسير آن‌ها را، جز خدا و راسخان در علم، نمى‏دانند. (آن‌ها كه به دنبال فهم و درك اسرار همه‌ی آيات قرآن در پرتو علم و دانش الهى‌ هستند) مى‏گويند: «ما به همه‌ی آن (چه محكم و چه متشابه) ايمان آورديم; همه از طرف پروردگار ماست.» و جز صاحبان عقل، متذكر نمى‏شوند (و اين حقيقت را درك نمى‏كنند). (آل عمران-7)

این دعا هم در آیه‌ی شماره‌ی هشت آمده بود:
پروردگارا، از آن پس كه ما را هدايت فرمودی، دلهای‌مان را دست‌خوش انحراف مگردان