تافل

قرار بود امتحان آیلتس بدم. ولی یه دفعه یه چیزی پیش اومد که مجبور شدم خیلی سریع برای تافل اقدام کنم. برای همین رفتم برای آزمون تافل اینترنتی (ibt) نام‌نویسی کردم. اما چون نمی‌دونستم چه‌جوریه چهار پنج روز قبل‌اش رفتم یه امتحان آزمایشی دادم که نتیجه‌اش این شد:
ریدینگ ۲۵
لیسنینگ ۲۱/۵
سپیکینگ ۱۹/۸
رایتینگ ۲۰
توی امتحان چهار تا مهارت انگلیسی رُ تست می‌کنند که هرکدوم سی نمره داره. امتحان آزمایشی‌ای که دادم به‌نظرم خیلی راحت بود ولی نمره‌ام کمتر از چیزی بود که انتظار داشتم. ولی کلّن این‌جوریه که توی هرکدوم از این چهار تا، نمره‌ی بالای بیست عالی ارزیابی می‌شه. خلاصه، روز امتحان رسید و پاشدم رفتم امتحان بدم. اول‌اش، از همه با وب کم یک عکس گرفتند. بعد امتحان شروع شدم. ریدینگ‌اش این‌جوری بود که من پاراگراف اول‌اش رُ که خوندم یه نگاهی به دور و برم انداختم که اگه امکان‌اش هست جلسه‌ی آزمون رُ ترک کنم! یعنی هیچ‌چیزی ازش نفهمیدم‌ها! ولی با خودم گفتم صد و پنجاه دلار حیف و میل می‌شه بابا بذار تا آخرش بشینم دیگه. جلوتر که رفتم ریدینگ‌اش یک کم راحت‌تر شد ولی کلن سه‌چهار تا متن سنگین بود. بعدش لیسنینگ بود. لیسنینگ کلن همیشه آسونه فقط باید موقع گوش دادن آدم حواس‌اش این ور اون ور نره. بعدش ده دقیقه استراحت بود. بعد از استراحت سپیکینگ شروع می‌شه که همه ازش فراری‌ان. اول‌اش دوتا موضوع عمومی مطرح می‌شه و ما وقت داریم که چهل و پنج ثانیه در مورد هرکدوم صحبت کنیم. نکته‌ی این دوتا سوال اول اینه که اگر تجربه‌اش رُ نداشته باشید موقع مطرح شدن سوال اول به دلیل استرسی که به آدم وارد می‌شه ضربان قلب از هفتاد تا در دقیقه می‌رسه به ۱۵۰ تا در دقیقه! بعد همون‌جور که قلب‌تون داره تلمبه می‌زنه شما باید پانزده ثانیه یه جوابی آماده کنید که اگر سوال‌اش فارسی هم پرسیده شده بود شاید نمی‌تونستید جواب خوبی براش پیدا کنید. ولی خوبی‌ی امتحان آزمایشی این بود که سر امتحان اصلی دیگه هول نشدم. شما هم اگر خواستید امتحان بدید قبل‌اش حتمن یه دونه آزمایشی بدید ضرر نداره. سوال اول‌اش این بود که چه چیزی تا حالا در زندگی شما بوده که فکر نمی‌کردید بتونید انجام بدید ولی تونستید انجام بدید! می‌بینید؟ این سوال اگر به فارسی هم پرسیده بشه آدم چه جوابی می‌خواد بده؟ فقط پانزده ثانیه وقت دارید که یه جواب من‌درآوردی از خودتون بسازید دیگه. حالا اگر حول نشده باشید راحت‌تر می‌تونید فکر کنید وگرنه کلن سوال رُ از دست می‌دید که خیلی گرون تموم می‌شه. حالا ببینید من ان‌قدر ریلکس بودم که چه جوابی دادم! برای یه نفر این رُ گفتم از خنده مرد! هفته‌ی دیگه هم چهل‌ام‌شه فکر کنم. جواب‌ام این بود (فکر کنید کسی که می‌خواد این جواب رُ بشنوه و به‌اش نمره بده چه عکس‌العملی باید از خودش نشون بده): من واقعن فکر نمی‌کردم که بتونم بدون این‌که یک ترم هم کلاس زبان برم و فقط با خوندن کتاب، عین یک native speaker انگلیسی صحبت کنم! ولی همین‌طور که می‌بینید الان دارم صحبت می‌کنم!
خلاصه، علاوه بر این دوتا، ۴ تا دیگه سپیکینگ هم دارید که بیش‌ترشون با لیسنینگ ترکیب شده‌اند. یعنی اول به یک چیزی گوش می‌دهید و بعد باید یک دقیقه در موردش صحبت کنید. به‌هر حال راحت‌تر از دوتای اولیه که باید از خودتون جواب بسازید!
بعدش دو تا writing دارید. اولی ترکیبی از reading و listening هست. یعنی اول یه دقیقه وقت دارید که یک متن ۱۰-۲۰ خطی رُ بخونید. بعدش به یک lecture گوش می‌دید. بعد باید در موردش ترکیب این دوتا یک چیزی بنویسید. آخری‌اش هم یک موضوع عمومی هست که در موردش ۳۰۰ کلمه باید بنویسید. مثلن برای من گفته بود به‌نظر شما بازی‌های کامپیوتری برای بچه‌ها وقت‌تلف کردنه یا نه.
چند تا نکته در مورد این آزمون:
۱- آزمون paper-based یا pbt تا آخر امسال ثبت‌نام‌اش در ایران پر شده. ولی برای ibt هر وقت خواستید می‌تونید امتحان بدید چون کسی ثبت‌نام نمی‌کنه و هیچ‌وقت پر نمی‌شه. دلیل‌اش هم اینه که pbt سپیکینگ نداره ولی ibt داره.
۲- اگر خواستید ثبت‌نام کنید روزی رُ انتخاب کنید که شهادت کسی نباشه. چون روزی که من امتحان دادم شهادت حضرت فاطمه بود و موقعی که من داشتم به لیسنینگ گوش می‌دادم از خیابون ولی‌عصر دسته‌ی عزاداری با طبل و سنج رد می‌شد! برای نام‌نویسی به www.ets.org بروید و کارت اعتباری هم داشته باشید.
۳- بی‌ربط: همه جای دنیا به تافل می‌گن توفل. حالا ما می‌گیم تافل اشکالی نداره
۳- شرایط برگزاری آزمون زیاد مناسب نیست. چون کامپیوترها که کنار هم گذاشته شده‌اند اصلن از هم جدا نشده‌اند و خیلی باید تمرکز داشته باشید که حواس‌تون پرت نشه. فرض کنید بغل‌دستی‌تون عادت داره پاش رُ تکون بده! اگر به این چیزها حساس باشید همه چیز از دست می‌ره. یا فرض کنید وقتی دارید به یک چیزی گوش می‌کنید بغل دستی‌تون با صدای بلد سپیکینگ‌اش رُ شروع می‌کنه! یا فرض کنید خانم مراقب! همین‌جوری داره پشت سر شما قدم می‌زنه! همین الان یاد یه چیز افتادم. روزی که کنکور داشتم (و براش یک سال درس خونده بودم!) اول امتحان وقتی آزمون شروع شده بود یکی از این مراقب‌های احمق اومد برگه‌ی سوال‌های من رُ از روی صندلی‌ام برداشت که یک چیزی رُ برای همه توضیح بده! من هم که کلن به این‌چیزها خیلی حساس‌ام خیلی شانس آوردم کنترل خودم رُ از دست ندادم و الا همه اون‌هایی که توی سالن بودند اون روز بدبخت می‌شدند! نه فقط من‌ها! همه‌شون! خلاصه. امروز نتیجه‌ی آزمون اومد. ریدینگ بیست و هشت. لیسنینگ بیست و هفت. سپیکینگ بیست و دو. رایتینگ بیست و نه. کلن شدم صد و شش از صد و بیست! خب این نتیجه خیلی غیرمنتظره بود چون امتحان‌اش خیلی سخت‌تر از امتحان آزمایشی بود که داده بودم. انقدر ناامید بودم که روز بعد از آزمون رفتم هرچی pdf در مورد تافل بود داونلود کردم بشینم برای امتحان بعدی بخونم! مثلن توی آخرین سوال رایتینگ خیلی باید ساخت یافته بنویسید که نمره‌ی بالا بگیرید. یعنی اول باید یک پاراگراف کلی در مورد موضوع بنویسید. بعد سه‌چهار تا پاراگراف در مورد دلایل‌تون بنویسید. بعد هم یک پاراگراف نتیجه‌گیری. من کلن پاراگراف اول رُ ننوشته بودم و انتظار داشتم دست‌کم سه‌چهار نمره به همین خاطر ازم کم بشه. آخه من نمی‌فهمم بیست و نه از سی یعنی چی!!! خلاصه من از این امتحان به هشتاد و پنج نیاز داشتم که گرفتم. در همین رابطه لازم می‌دونم یک مرسی خیلی گنده به خدا بگم و یک مرسی هم به [برزین‌مهر] که دعا کرد نمره‌ی لازم رُ بیارم :) ولی انگار خیلی کشکی نمره می‌دن‌ها شما هم وقت کردید برید یه امتحان بدید ;)
در پایان لازم می‌دونم بگم که من هنوز هم فکر می‌کنم نمره‌ام اشتباهی اومده و در چند روز آینده یک نامه‌ی عذرخواهی از ets دریافت می‌کنم. دلیل‌اش هم اینه که ریدینگ‌اش ان‌قدر سخت بود که من چهارپنج‌تا سوال رُ شانسی زدم! بیست و هشت از سی یعنی همه‌ی اون‌هایی که شانسی زدم رُ به احتمال زیاد درست زدم! آخه یعنی چی!!!