تكامل (1)
احتمالن با ضماير ملكي آشنا هستيد:
م مان
ت تان
ش شان
حالا به يك نمونه از نحوه‌ي استفاده‌ي محاوره‌اي از اين ضماير توسط فارسي زبان‌ها توجه كنيد:
كتابَم كتابمون
كتابت كتابتون
كتابش كتابشون
همون‌طور كه مي‌بينيد در زبان محاوره‌اي، حرفي كه قبل از ضمير ملكي قرار گرفته (مثل حرف ب در اين مثال) فقط در يك حالت (حالت اول) فتحه داره و در باقي حالت‌ها با كسره خونده مي‌شه. ممكنه فكر كنيد كه اين يك پديده‌ي اتفاقيه. اما اين‌طور نيست. اگر خوب دقت كنيد متوجه مي‌شيد كه حالت اول با بقيه حالت‌ها يك فرق اساسي داره. در حالت اول حرف م در انتهاي كلمه با يك مكث همراه مي‌شه. اين مكث باعث مي‌شه كه دهان انسان بعد از گفتن كلمه‌اي مثل كتابم براي چند ميلي ثانيه بسته بمونه و در نتيجه خروج هوا از دهان به نيروي بيشتري احتياج داشته باشه. اين نيروي بيشتر با فتحه‌دار كردن حرف قبل از ضمير ملكي بوجود مي‌آد. (خودتون هم مي‌تونيد امتحان كنيد و ببينيد كه حروف فتحه‌دار، هوا رو با شدت بيشتري نسبت به حروف كسره‌دار از دهان بيرون مي‌دهند). اما در پنج حالت باقي مونده لب‌ها در انتهاي كلمه به هم نمي‌چسبند (حتا در حالتي مثل كتابمون، با اينكه ضمير ملكي با 'م' شروع مي‌شه، اما چسبيدن 'و' به 'م' باعث مي‌شه كه 'مو' به وجود بياد و گفتن 'مو' هم باعث باز شدن لب‌ها از هم ديگه و در نتيجه خروج راحت هوا از دهان مي‌شه. خروج راحت هوا از دهان هم كه نياز به نيروي اضافي نداره. ظاهرن انتخاب كسره به جاي فتحه يك سازوكار تكاملي است كه هم باعث صرفه‌جويي در مصرف انرژي مي‌شه و هم اينكه احتمال تولد فرزندان با حنجره‌ي سالم رو در نسل‌هاي بعدي انسان افزايش مي‌ده. در واقع اين پديده ريشه‌ي ژنتيكي دارد. البته اين يك مكانيسم ناخودآگاه است. در انسان مكانيسم‌هاي خودآگاه آن قدر زياد هستند كه ممكن است اثر اين عامل را خيلي كم كنند. يك نكته‌ي ديگر هم اين است كه مردمان امروز كلي عطر و ادكلن مصرف مي‌كنند.
[مطلب تكميلي]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
خیلی ممنون که می‌خوای یه چیزی بگی، حتا اگر می‌خوای فحش هم بدی خیلی ممنون