پهلوانان نمی‌میرند
چیزی که مشخصه اینه که تا همین صد سال پیش چیزی به نام صف برای ما معنایی نداشته. اما بعد از این‌که کم‌کم کمی متمدن شده‌ایم و صف برامون معنا پیدا کرده، صفِ یه دونه‌ای از کجا پیداش شده؟ از اول که وجود نداشته؟ پس بیایید حدس بزنیم چه‌طوری به‌وجود اومده:
گفت و گوی دو موجود خیالی به نام‌های
حاج آقا مجلس فرزندِ سید ابو جعفرِ خادم
و پهلوانِ محله: بابا رکن الدین مسعود بن عبدلله بیضاوی شیرازی
در صفِ نانوایی:
- آقا بیا ته صف وایستا! اون‌جا اولِ صفه!
- باشه
- بیا! تهِ صف این وره!
- باشه الان می‌آم! من یه دونه بیش‌تر نون نمی‌خوام
- خب من هم دو تا بیش‌تر نمی‌خوام. چه ربطی داره؟ بیا تهِ صف
- عم× ج××× یه بار دیگه به‌م بگی بیا تهِ صف می‌آم د××× به ×× می‌دما!
- [آقا مجلس فززندِ سید ابو جعفر آبِ دهن‌اش رُ قورت می‌ده و دیگه چیزی نمی‌گه]
بعله... و از اون تاریخ به بعد بود که دیگه هر کس فقط یه دونه نون می‌خواست، می‌رفت و پشتِ سرِ پهلوون‌ها می‌ایستاد و بدونِ صف یه دونه نون می‌گرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
خیلی ممنون که می‌خوای یه چیزی بگی، حتا اگر می‌خوای فحش هم بدی خیلی ممنون