دشمن علي
ترافيك سنگين است. ماشين ها جلو نمي روند. منتظرند تا دسته هاي عزاداري رد شوند. مريض هاي زيادي امشب به بيمارستان نمي رسند. يك نفر در جلوي دسته حركت مي كند و پرچم سياه بزرگي را تكان مي دهد. يك نفر ديگر پشت علم راه مي رود و دائم فرياد مي زند: بر دشمن علي لعنت. دسته رد مي شود. ماشين ها حركت مي كنند. يك ماشين بوق مي زند. دخترها سوار نمي شوند، منتظر كس ديگري هستند امشب. صداي طبل دسته هاي عزاداري، همچنان در گوش مي پيچد. به دنبال يك چاه عميق مي گردم. مي خوام فرياد بزنم: بر دشمن علي لعنت!
آره عزیز، اتفاقا من هم تو این چند سالیه که تو این شب ها به این فکر می کنم که اگه کسی نیاز فوری به بیمارستان داشته باشه، چی می شه؟/ فکر تنها راهش اینه که بخوانیم رحم الله من یقرا الفاتحه مع الصلوات/بعد هم در مورد اون ماشین و اینها بالاخره زندگی برای همه می چرخه و می گذره / ایام عزا و شادی هم نداره/ این ها برای کسی ارزش داره و اهمیت داره که زندگی اش را بر این مدار تنظیم کنه و گرنه برای بعضی صدام حسین با امام حسین هیچ فرقی نداره.
پاسخحذفاگر باور کنی من از کسانی هستم که فارسی را ده انگشتی تایپ می کنم، حدود 15 سال پیش از یک نفر یاد گرفتم و آنقده تمرین کرده ام که الان دور و بری ها را بقول تو انگشت به دهان می گذارم.
در مورد مترو هم تا آنجا که من می دانم در برخی کشورهای اروپایی سیستم مسافتی و زمانی رایج است. یعنی شما بلیط برای مقصدی خاص می خری و یا بلیط زمانی می خری. مثلا بلیت برای 1 یا 2 یا 6 یا 24 ساعت که بهای هر کدام فرق می کنه. با بلیت بر اساس تعداد دفعاتی که سوار می شی. مثلا بلیط 1 یا 2 یا 4 یا بیشتر دفعه سوار شدن.
این هم فکر می کنم از خصوصیت حسادت ما ایرانی هاست که شاید آنهایی که وسط ایستگاه سوار می شوند و 60 تومان می دهند ناراحت هستند از کسانی که اول ایستگاه سوای می شوند و همان مقدار می پردازند؟؟؟ ها؟؟
راستی در مورد سربازی ات جا خوردم. اما از من می شنوی قبول کن که به امید خدا هیچ جنگی اتفاق نخواهد افتاد!
نه ما طالب جنگ هستیم و نه آمریکایی ها و غربی ها حاضرند هزینه یک جنگ را بپردازند. دل قوی دار و استوار به سربازی برو اما ما را بی خبر نگذار