the sad story of finding my lost curiosities over the years

محصولِ ۱۳۸۸ مهر ۲۵, شنبه
هزینه‌ی ساخت: ۲۵ میلیون دلار

معده‌ی نشخوارکنندگان

بعضی از چیزهایی که در مورد تکامل گفته می‌شه برای من قابل فهمه. مثلن این‌که چند روز پیش یه خبری خوندم که زبون انسان به‌مرور نسبت به مزه‌ی CO2 حساس شده تا بتونه غذای سوخته رُ تشخیص بده. یا خیلی مثال‌های دیگه که حوصله ندارم فکر کنم یادم بیاد.
اما یه چیزی در مورد نشخوارکنندگان وجود داره که برام خیلی جالبه. اگر اشتباه نکنم نشخوار کنندگان دوتا معده دارند. گاو و گوسفند به‌دلیل این‌که موجودات بی‌دفاعی هستند اول خیلی سریع یک غذا رُ می‌خورند و اون رُ به معده‌ی اول می‌فرستند. بعد می‌روند یک گوشه‌ی دنج و خلوت پیدا می‌کنند. غذا رُ از معده‌ی اول بالا می‌آورند، می‌جوند و به معده‌ی دوم می‌فرستند.
چیزی که مهمه اینه که می‌شه حدس زد گاو و گوسفند از اول دو معده‌ی جدا نداشته‌اند. بلکه به‌مرور زمان و براساس یک سازوکار تکاملی، یک معده تبدیل شده به دو معده تا این موجودات بتونند نشخوار کنند و خطر کم‌تری متوجه‌شون باشه.
من که سواد زیادی در مورد چگونگی کارکرد پدیده‌ی تکامل ندارم. ولی به‌نظرم تبدیل یک معده به دو معده بیش‌از حد هوش‌مندانه به‌نظر می‌رسه که بخواد خودبه‌خود اتفاق افتاده باشه. مثلن چرا به مرور زمان گاو و گوسفند پنجه درنیاوردند تا از خودشون دفاع کنند؟ یا مثلن چرا سرعت‌شون زیاد نشد که راحت‌تر فرار کنند؟ یا مثلن چرا معده‌شون جوری تکامل پیدا نکرد که همون دفعه‌ی اول که غذا رُ با سرعت می‌خورند هضم بشه و نیازی به نشخوار نباشه؟
البته یک جواب می‌تونه این باشه که دومعده‌ای بودن نشخوارکنندگان حاصل تکامل نیست و از اول همین‌جوری بوده.
من حدس می‌زنم که دو معده‌ای بودن نشخوارکنندگان یکی از نشانه‌های وجود موجودی هوشمند به‌نام خداست.
البته بنده عقل ناقصی دارم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

خیلی ممنون که می‌خوای یه چیزی بگی، حتا اگر می‌خوای فحش هم بدی خیلی ممنون

قدیمی

به معتادها

خودتون انتخاب کنید شلاق چند دهم بزنم؟ پنج دهم داریم. هفت دهم هم داریم که البته دردش بیش‌تره [بچه به شدت ترسیده و قاچ خربزه از دست‌اش می‌افت...

ناآرام

ناآرام

خوراک

آمار

نوشته‌های بیش‌تر دیده شده

دوست داشتنی

گذشتگان

پیوندها

جستجوی این وبلاگ

تماس

naaraamblog dar yahoo dat kam
Powered By Blogger
Add to Google
با پشتیبانی Blogger.