دنیا، دار مکافات

یه جمله‌ای هست که می‌گه

what goes around comes around

یعنی از هر دستی بدی از همون دست هم می‌گیری؟

البته شاید ترجمه‌ی بالا غلط باشه ولی زیاد مهم نیست چون غلط بودن‌اش باعث نمی‌شه منظورم رُ نتونم خوب بیان کنم

خیلی‌ها (از جمله خودم) اعتقاد دارند که دنیا دار مکافاته. یعنی بیش‌تر کارهایی که می‌کنیم نتیجه‌اش توی همین دنیا به‌مون می‌رسه. اگر یه روز افتادیم و دست‌مون شکست، شاید به این خاطر باشه که یه روز مثلن از چراغ قرمز رد شده‌ایم و حق یک راننده‌ای رُ پایمال کرده‌ایم. یا اگر یه روز توی عراق کنارمون بمبی منفجر می‌شه و گوش‌مون سوت می‌کشه و کمی سردرد می‌گیریم، شاید به این دلیل باشه که یه روز یه دروغی به یه نفر گفتیم که باعث آسیب رسیدن به اون شخص شده.

حالا من می‌خوام از یه دید دیگه به این قضیه نگاه کنیم. من فکر می‌کنم خیلی وقت‌ها چیزهایی که داریم و از دست نمی‌دیم، همین از دست ندادن‌شون یه جور به‌دست آوردنه.

مثلن فرض کنید شما به یه نفر یه پولی قرض می‌دید، با این نیت که این خوبی شما باعث بشه یه روز یه اتفاق خوبی توی زندگی‌تون بیافته. هفت هشت سال می‌گذره اما هیچ اتفاق جالبی توی زندگی‌تون نمی‌افته (البته از دید خودتون). اما شاید همین که دو تا چشم‌تون سالمه و توی این هفت هشت سال کور نشده، به خاطر همون پولیه که اون روز قرض دادید. یعنی شاید قرار بوده از هر دو چشم کور بشید، یا از یه پا فلج بشید، اما این اتفاق‌ها نیافتاده. ولی ما چون همیشه چشم‌مون سالم بوده و پامون هم فلج نبوده، همیشه منتظر یه اتفاق خوب هستیم در جواب کار خوبی که یه روزی کرده بودیم. در حالی که این اتفاق خوب خیلی وقته افتاده و ما بی‌خبریم.