چیزهایی هست که نمی‌دانی

هفت هشت تا چیز توی این دنیا هست که هیچ کس ازشون خبر نداره و من الان می‌خوام یکی‌شون رُ براتون بگم.

ثانیه‌ی آخرِ عمرِ شما خیلی کند می‌گذره و حدودِ یک دقیقه براتون طول می‌کشه. بگذارید یک مثال بزنم تا بفهمید منظورم چیه. فرض کنید یه نفر با اسلحه به سمت شما شلیک می‌کنه. اگر قرار باشه تیر در مغز شما فرو بره و شما کشته بشید، توی لحظه‌ی آخر همه چیز براتون کند می‌شه. مثل این‌که در حالِ تماشای یه فیلم به‌صورتِ صحنه آهسته باشید. تیر رُ می‌بینید که داره آروم به سمت‌تون می‌آد، اما هیچ کاری از دست‌تون برنمی‌آد. فقط می‌تونید منتظر مرگ‌تون باشید. توی این یه دقیقه تمام ِ زندگی ِ گذشته‌تون به یادتون می‌آد. همه‌ی اتفاق‌هایی که از کودکی تا الان براتون افتاده، مثلِ یک فیلم توی ذهن‌تون مرور می‌شه. چیزی هم نیست که دستِ خودتون باشه. چه بخواهید چه نخواهید، کل زندگی‌تون رُ به یاد می‌آرید. یا فرض کنید بر اثر یک حادثه از ساختمون پرت می‌شید پایین. لحظه‌های آخر هم قبل از این‌که به زمین برسید همین‌قدر براتون کند می‌گذره. این کند شدن همراه با سکوتیه که همه جا رُ فرا می‌گیره. دیگه هیچ صدایی رُ نمی‌شنوید. همه چیز به نظرتون آروم می‌رسه و می‌فهمید که قراره بمیرید. توی همین سکوت و آرامشه که فرصت می‌کنید به همه‌ی کارهایی که توی زندگی کرده‌اید یه بار دیگه فکر کنید.

سگ، گوسفند و چند حیوانِ دیگر

شاید یکی از فرق‌های انسان و حیوان این باشه که انسان می‌دونه کجا نباید فرار کنه، ولی حیوان نمی‌دونه. مثلن آدم می‌دونه نباید از سگ فرار کنه. سگ هم به آدمی که فرار نمی‌کنه حمله نمی‌کنه. ولی آهو نمی‌دونه که نباید از دست ببر فرار کنه. شاید اگر مثل انسان می‌ایستاد و تو چشم‌های ببر نگاه می‌کرد، ببر هم مثل سگ می‌ترسید و دنبال آهو نمی‌دوید.


یکی دیگه از فرق‌های انسان و حیوان هم که تازگی‌ها متوجه شده‌ام اینه که بعضی از آدم‌ها برای کارهایی که می‌کنند دلیل دارند. گوسفندها وقتی به یه جوب می‌رسند، همه‌شون پشتِ جوب می‌ایستند و جلوتر نمی‌رن. ولی به محض این‌که اولین گوسفند می‌پره و رد می‌شه، بقیه هم پشت سرش از روی جوب می‌پرند و رد می‌شن. اما انسان‌ها این‌جوری نیستند. فرض کنید ده تا آدم پشت چراغ ِ قرمز ِ عابر پیاده ایستاده‌اند. وقتی یکی از عابرین از چراغ قرمز رد می‌شه، عده‌ی زیادی پشتِ سرِ اون آدم از چراغ قرمز رد می‌شن، اما همیشه دو سه نفر اون ته باقی می‌مونند و بدون ِ این‌که از بقیه پیروی کنند تا سبز شدنِ چراغ منتظر می‌مونند. وجودِ همین دو سه نفرهاست که نشون می‌ده انسان موجودی برتر از گوسفند آفریده شده.