فراموشی

من آدمِ فراموش‌کاری هستم. وقتی می‌خوام یه چیزی رو هر روز با خودم از خونه بیرون ببرم، آویزونش می‌کنم جلوی در که چشمم بهش بیافته و فراموش نکنم ببرمش. بعد از یه مدت، وقتی می‌خوام از خونه برم بیرون اول اون چیز رو کنار می‌زنم و بعد می‌رم بیرون. برای همین باز فراموش می‌کنم ببرمش. بعد برای این‌که فراموشش نکنم می‌ذارمش یه جای دیگه؛ و موقعی که می‌خوام از خونه خارج بشم با خودم می‌گم: چی بود که جلوی در آویزون بود؟ آهان! الان می‌رم ورش می‌دارم. چند روز به همین صورت می‌گذره تا این‌که یک روز از خودم می‌پرسم: چی بود که جلوی در آویزون بود؟ و هر چی فکر می‌کنم یادم نمی‌آد.

با خدا حرف بزنیم

یکی از مشکلات بشر اینه که درست با خدا حرف نمی‌زنه. در حالی که اولین قدم برای حل مشکلات در هر ارتباطی حرف زدنه. ما اگر حرف نزنیم، طرفِ مقابل از کجا بدونه چی می‌خوایم؟ حرف زدن با خدا هم راه داره، وقتی دعا می‌کنید قشنگ همه چیز رو واضح بیان کنید. خطرناک‌ترین مسئله اینه که وقتی در شرایطی که همه چیز خوبه از خدا تشکر می‌کنید فقط بگید «خدایا شکرت». چرا خطرناک؟ برای این‌که با این کار خدا تصمیم می‌گیره شما رو آزمایش کنه. روزهای سختی براتون در نظر می‌گیره تا ببینه وقتی سختی بکشید باز هم می‌گید «خدایا شکرت»؟ اما چطور می‌شه از این مسئله جلوگیری کرد؟ خیلی راحت: با حرف زدن! با خدا حرف بزنید. بهش بگید: خدایا شکرت، و در ضمن این نکته رو هم از همین الان روشن کنم که الان چون شرایط خوبه دارم ازت تشکر می‌کنم، اگر شرایطم سخت بشه به‌هیچ وجه این کار رو نمی‌کنم». این‌جوری خدا می‌فهمه که شما در شرایط سخت ازش تشکر نمی‌کنید و در نتیجه دستش برای طراحی شرایطی برای آزمایشِ شما در روزهای سخت کاملن بسته می‌شه. خدایا شکرت!

سی خواب

شاید باورتون نشه، اما از دو ماه پیش تا حالا من هر شب دارم خواب می‌بینم. هر شب ساعت سه و نیم از خواب بیدار می‌شم، به ساعت نگاه می‌کنم و می‌بینم ساعت سه و نیمه. بعد با خودم می‌گم خب تا الان که خوابی ندیدم، و می‌گیرم می‌خوابم. به محض این‌که می‌خوابم شروع می‌کنم به خواب دیدن تا لحظه‌ای که صبح بیدار می‌شم. یکی دو تا خواب که نمی‌بینم، سی تا می‌بینم! ولی صبح‌ها که از خواب پا می‌شم سه تا از خواب‌ها بیش‌تر یادم نیست.
خوشبختانه با وجود خواب‌های زیادی که می‌بینم و بیشترشان هم کابوس هستند، صبح‌ها که از خواب بیدار می‌شوم خسته نیستم.

تفقد جویان

سی و هفت نکته‌ای که کاش قبل از ... می‌دانستم.

در آوردن کفشها و ورود به مسجدم

به دنیا آوردنِ بچه‌ی سوم‌ام

هوا کردنِ بادبادک کنارِ دریاچه‌ام

روشن کردنِ آتش کنارِ رودخانه‌ام

فرود آمدن بر روی باندِ یخ‌زده با هواپیمای پر از مسافرم

تعارف کردنِ سیگار به همکلاسیِ کلاسِ سوم‌ام

جاری شدنِ خون از وریدِ پاکِ امیر به رگ‌هایم

دزدیدنِ نگاه از چشم‌های مسافری که روبرویم نشسته است‌ام

در آوردنِ دستمال از جیبِ نزدیک‌ترین آدمی که در اطرافم حضور داشت پیش از عطسه‌ی ناگهانی‌ام

تابیدن به دریایِ شبِ زمین‌ام

پرت کردن دمپایی با پایم به سمت کسی که از پشت چشم‌هایم را گرفته بود و گفته بود: من کی‌ام، و بعد از چند حدسِ اشتباه فهمیده بود من را اشتباه گرفته است و فرار کرده بود و قبل از اینکه به در برسد دمپایی به پشتِ کله‌اش خورده بودم

دست کشیدن بر سرِ تفقدجویانی که به دیدارم آمده بودند و چند بار در زده بودند و باز نکرده بودم، برای همین برگشته بودند که بروند اما پیش از آنکه در انتهای کوچه از نظر ناپدید شوند در را باز کرده بودم و گفته بودم: بیایید تصدق‌تان، بیایید تفقدتان کنم، من این‌جایم، فقط حوصله‌ی کسی را نداشتم امروزم‌ام

خوابِ جنگ

من خوابِ جنگ زیاد می‌بینم. از بچگی همیشه دیده‌ام که هواپیماهای آمریکایی در آسمان ظاهر می‌شن و همه جا رو آتش فرا می‌گیره. همیشه دیده و زیاد دیده‌ام. احتمالن یک دلیل‌اش اینه که کودکیِ من همراه با جنگ و بمبارون بوده. اما در یک ماهِ گذشته دو باری که خوابِ جنگ دیدم از دفعه‌های پیش بدتر بود. خیلی خوابم طولانی بود. تموم نمی‌شد. داستان داشت. سربازهای آمریکایی در شهر بودند و همه جا رو وحشت فرا گرفته بود. من توی این خواب بدترین و خسته‌کننده‌ترین احساساتی که ممکنه بهم دست بده رو تجربه کردم و صبح که از خواب پا شدم نای تکون خوردن نداشتم.
دیشب هم همین خواب رو دیدم، اما کوتاه‌تر بود.

یوروی تقلبی

یکی از دوستام (حشمت الله) رفته بود حساب ارزی باز کنه و ۵۰۰ یورو بریزه توش. توی بانک بهش گفتند ۵۰۰ یورویی ازت قبول نمی‌کنیم، باید خوردش کنی. دوستم پرسید چرا؟ گفتند چون ۵۰۰ یورویی تقلبی توی بازار زیاده. بعد حشمت با دست راستش سرش رو خارونده بود و با خودش فکر کرده بود مگه ۱۰۰ یورویی نمی‌تونه تقلبی باشه؟ خلاصه رفت صرافی و خواهش کرد پنج تا ۱۰۰ یورویی بهش بده. صرافی هم از این‌که بانک همچین حرفی به حشمت زده خیلی تعجب کرد و به او گفت: «من ۱۰۰ یوروییِ تقلبی زیاد دارم، می‌خوای بدم بهت ببری بانک بریزی به حسابت؟» حشمت اما تا حالا توی عمرش خلاف نکرده بود و قبول نکرد. خلاصه حشمت ۵۰۰ یورویی‌ش رو خورد کرد و برد بانک. متصدیِ بانک ۱۰۰ یورویی‌ها رو یکی یکی برداشت و گرفت جلوی اشعه‌ی ماوراء بنفش تا مطمئن بشه تقبلی نیستند. حشمت تعجب کرد. با خودش گفت: «مگه نمی‌شد ۵۰۰ یورویی رو هم جلوی اشعه گرفت؟!»
فردای اون روز وقتی حشمت خان این ماجرا رو برام تعریف کرد براش توضیح دادم که الان دستگاه‌های اشعه‌ی ماوراء بنفشِ تقلبی توی بازار خیلی زیاد شده. این دستگاه‌ها اسکناس‌های ۵۰۰ یورویی جعلی رو اصل نشون می‌دن. اما دستگاه‌های جعلی‌ای که ۱۰۰ یوروییِ جعلی رو واقعی نشون بده هنوز واردِ ایران نشده. برای همین بود که بانک ۵۰۰ یورویی قبول نمی‌کرد.

چهار روز تعطیلی

یکی از مشکلاتی که ایران با بقیه‌ی کشورها داره اینه که همه چیز چهار روز تعطیله. کشورهای اروپایی شنبه و یک‌شنبه تعطیل‌اند ما هم که پنج‌شنبه جمعه تعطیل‌ایم پس روی هم رفته چهار روز با بقیه‌ی دنیا ارتباط نداریم. یکی از راه حل‌هایی که معمولن برای کاهش یا حلِ این مشکل پیشنهاد می‌شه تعطیل کردنِ جمعه و شنبه به‌جای پنج‌شنبه و جمعه است. با این کار تعداد روزهای تعطیل به سه روز کاهش پیدا می‌کنه. حالا چرا ما هم شنبه و یک‌شنبه رو تعطیل نکنیم؟ احتمالن جواب اینه که چون اولن جمعه باید تعطیل باشه دومن این‌که جمعه باید نماز جمعه برگزار بشه و نمی‌شه که تعطیل نباشه. خیلی خوب قبول. حالا من می‌خوام راه حلی ارایه کنم که اصلن تعطیلات‌مون تغییری نکنه، یعنی همون پنج‌شنبه جمعه تعطیل باشیم، ولی قطع ارتباط‌مون با اروپا هم دو روز باشه، نه چهار روز.
حتمن خیلی علاقه‌مند هستید که بدونید پیشنهادِ من چیه؟ عجله نکنید! با هم یه تبلیغ ببینیم بعد برمی‌گردیم و پیشنهادم رو می‌شنویم. (تبلیغِ ماءالشعیرهای آلیس)

سلام. من یک پدر هستم. پس برام خیلی مهمه که بدونم بچه‌هام چه جور ماءالشعیری می‌خورن. امروز که برای اولین بار پام رو به کارخونه‌ی آلیس گذاشتم مدیر عاملش اومد دمِ در ازم استقبال کرد. اون‌جا بود که تااااازه فهمیدم این کارخونه چه‌قدر به نیروهاش اهمیت می‌ده. بعدش رفتیم یه گشتی توی کارخونه زدیم. وقتی که متوجه شدم همه‌ی دستگاه‌ها آلمانی هستند، اون‌جا بود که تااااازه متوجه شدم آلیس چه‌قدر به دستگاه‌های آلمانی اهمیت می‌ده. اون روز وقتی به خونه برمی‌گشتم، تااااازه متوجه شدم که چه‌قدر خوبه که بچه‌هام فقط ماءالشعیرهای آلیس رو می‌خورن.

خب حالا پیشنهادِ من. آقا من می‌گم که ما از این به بعد توی تقویم‌هامون همه‌ی روزها رو دو تا بدیم عقب. یعنی به شنبه بگیم پنج‌شنبه، به یک‌شنبه هم بگیم جمعه، و الا آخر. این‌جوری وقتی پنج‌شنبه جمعه‌ها تعطیل هستیم خارجی‌ها هم در حال گذراندنِ شنبه یک‌شنبه‌شون هستند. فکر نمی‌کنم هیچ مشکلِ خاصی با این کار پیش بیاد. اصلن کی گفته روزهای هفته تو همه‌ی دنیا باید یک‌سان باشه؟ مگه ماه‌هامون یا سال‌هامون یکیه که روزهامون بخواد یکی باشه؟

حرا

- حرا!
پیتیکو پیتیکو پیتیکو

[چند دقیقه بعد]

- حرا!
پیتیکو پیتیکو پیتیکو (راننده‌ی شتر بی توجه رد می‌شود)

[هوای گرم و آفتابِ سوزان و عرقی که می‌ریزد]

شتری دیگر از دور ظاهر می‌شود. شاید این نگه دارد.
- حرا!
پیتیکو پیتیکو پیتیکو

[لعنت بر شیطون! این هم که نگر نداشت!]

ولش کن پیاده می‌رم

آسمانِ مریخ

می‌دونید فرقِ آسمانِ زمین و مریخ چیه؟ فرق‌شون اینه که آسمونِ زمین مریخ داره، اما آسمونِ مریخ دیگه مریخ نداره، زمین داره. اگر نسلِ بشر یه روزی به مریخ مهاجرت کنه چی می‌شه؟ خدا توی قرآنی که پیامبرِ مریخی‌ها می‌آره از خودش با عنوان خدای آسمان‌ها و مریخ یاد می‌کنه و یادآوری می‌کنه که ما مریخ را برای شما آفریدیم (در حالی‌که قدیمی‌ترها خیلی خوب یادشونه که خدا زمین رو برای ما آفریده و الان داره از الکی می‌گه که مریخ رو برای ما آفریده). بعد این آخوندهایی که خیلی کارشون درسته به‌جای طی‌الارض طی‌المریخ می‌کنند. این آدم‌هایی هم که اختلاس می‌کنند بهشون می‌گن مفسد فی المریخ.

برگ و باد

شما می‌دونید باد باعثِ حرکتِ برگ‌های درخت می‌شه یا حرکتِ برگ‌های درخت باعثِ تولید باد می‌شه؟ یکی می‌گفت جاهایی که درخت نیست هم باد هست، پس شاید برگ‌های درخت عاملِ تولیدِ باد نباشند؟ شاید شن‌ها عاملِ تولیدِ بادند؟ کسی چه می‌دونه، شاید جاهایی که هم باد هست و هم درخت، باز هم شن‌ها عاملِ تولیدِ باد هستند؟
اما عده‌ای عقیده دارند که هم باد و هم درخت حاصلِ جنبشِ فکریِ انسان هستند. اگر در دلِ کسی که ذهنِ آرامی داره نگاه کنیم، نه از باد اثری هست نه از درخت.