فوتِ آخر
یه چیزی هست به نام «بستنی داغ». این‌جوریه که یه ظرفِ داغه که ازش بخار بلند می‌شه. ولی توش بستنیِ سرده. ظرف داغ و بستنی سرد. من الان ۱۲ ساله کافی‌مَن هستم. ولی توی این دوازده سال هیچ‌وقت «بستنیِ داغ» رُ توی منوی کافه‌ام نذاشته‌ام. و یک نصیحتِ دوستانه به همه‌ی شما عزیزان. توی هر کاری که مشغول هستید (هر کاری)، همیشه یه فوتِ آخر برای خودتون نگه دارید. «بستنیِ داغ» فوتِ آخرِ منه. برای همینه که هیچ‌وقت ازش استفاده نمی‌کنم و فرمول‌اش رُ با خودم به گور می‌برم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
خیلی ممنون که می‌خوای یه چیزی بگی، حتا اگر می‌خوای فحش هم بدی خیلی ممنون